Το αιώνιο λάθος των ανθρώπων, θα πει ο Τολστόι, είναι που φαντάζονται (οι άνθρωποι) την ευτυχία σαν πραγματοποίηση των επιθυμιών τους. Προσλαμβάνοντας τα μηνύματα των καιρών και των ημερών μας, ο λόγος αυτός ακούγεται επίκαιρος και αληθινός. Οι πειρασμοί των προκλήσεων μοιάζει να μας έχουν κερδίσει και να μας έχουν βάλει στην λογική τους. Γύρω μας, μέσα μας, στην κοινωνία ευρύτερα, ένα θολό, γκρίζο τοπίο επικρατεί. Τόσο θολό που δύσκολα μπορεί να διαπεράσει κανείς και να διακρίνει την απέναντι όχθη. Μοιάζει σαν την τρικυμισμένη θάλασσα που η ένταση και η ταραχή της δεν αφήνει περιθώρια θέασης του βυθού, όσο μεγάλο θησαυρό και αν κρύβει. Όροι και έννοιες όπως: «σεβασμός», «τιμή», «ιδανικά», «αξίες», «αρετή», όροι και έννοιες που αιώνες διαφύλαξαν την ιερότητα του προσώπου και τον σεβασμό στον άνθρωπο και λειτούργησαν ως συνεκτικοί κρίκοι στην κοινωνία, την οικογένεια, τον τόπο· ανατρεπτικά αντικαταστάθηκαν με άλλους όπως: «δικαίωμα», «πρόοδος», «ευημερία», κ.α.